Беларускія скорагаворкі
Паважаныя бацькі і педагогі!
Прапануем Вам беларускiя лічылкі, скорагаворкі, якія можна выкарыстоўваць у штодзённых зносінах з дзецьмі. Няхай гэтыя маленькія творы мастацтва дапамогуць адчуць прыгажосць і непаўторнасць роднай мовы, паспрыяюць выхаванню павагі да свайго народу.
Лічылкі
Эны-бэны
Эны-бэны, фіны, лёк,
Сам Пятровіч бліны пёк.
Пёк, пек, не дапёк,
Схапіў шапку дый уцёк.
Заяц-месяц.
— Заяц-месяц,
Дзе ты быў?
— У лесе.
— Што рабіў?
— Лыкі драў.
— Куды клаў?
— Пад калоду.
— Выйдзі вон із карагоду!
Ішоў баран.
Па крутым гарам,
Вырваў траўку,
Палажыў на лаўку.
Хто яе возьмець,
Той вон пойдзець.
Кацілася торба.
Кацілася торба
З высокага горба,
А ў той торбе
Хлеб, пшаніца.
З кім жадаеш
Ты дзяліцца?
Раз, два, тры, чатыры, пяць.
Раз, два, тры, чатыры, пяць,
Выйшаў зайчык пагуляць.
А за зайчыкам луна,
Просіць выйсці калдуна.
Раз, два, тры, чатыры.
Раз, два, тры, чатыры,
Кошку грамаце вучылі:
Не чытаць, не пісаць,
А за мышкамі скакаць.
А вы спрабавалi гаварыць скорагаворкі па-беларуску? Гэта вельмi цiкава i весела!
Белы бусел баіў байку беламу зайку.
На двары стары баран грукаў зранку ў барабан.
I Піліп да ліпы прыліп. Да ліпы прыліп і Піліп.
Твая маці і мая маці пяклі булкі ў адной хаце.
Патап пакаваў пакупнікам пакупкі ў пакункі.
Пракоп і Барыска елі барбарыскі.
Рабая курка клюе крупкі.
Скача чапля па балоце, чачотачка ў чароце, а чубаты чачот топча, топча агарод.
Раз прывёз Рыгор Цімоху мех арэхаў, мех гароху.
Маша шыла шапку Сашу. Шапку Сашу шыла Маша.
Саша на шашы, смокчучы сушку, шагам шпарка шпарыла.
Галя глядзела на лёд, на дарозе быў галалёд.
Клара грае на клярнэце, Карл сьпявае ў квартэце.
У мышэй няма машыны , а ў машыны няма шыны.
Ля шашы ў шалашы сала елі малышы.
Ткач тчэ, а таўкач таўчэ.
Жаль прапала паклажа, а можа быць кража.
Шурык шуршаў каля грушы мяшком з ігрушамі.
Лып, лып, ля ліпкі лыпае вочкамі Піліпка.
Адам маўляў мёд прадам, перадам мандарыны мадам.
У кавярні кавалер Валерка, перакуліў талерку з катлетай Веркі.
Быстрамоўкі аб вяроўцы, хуткамоўкі аб вавёрцы.